Quarantaine
De tweede week van quarantaine mochten we naar een andere steiger waar
de Engelse zeiler Steve en de Nederlandse zeiler Maarten ook met hun boten in quarantaine lagen. Het was niet toegestaan om bij elkaar aan boord te komen, wel konden we op gepaste afstand een praatje met elkaar maken.
Op dag 13 kregen we een uitje, we mochten met mondkapjes van boord om een Covid-19 test van ons af te laten nemen. Na 53 dagen, vaste grond onder onze voeten, waren we in een uitgelaten stemming. Na de test werden we meteen weer achter slot en grendel gezet.
De volgende dag kregen we te horen dat de test negatief was en waren we vrij om te gaan en staan waar we wilden.
Het was een rare gewaarwording, het was rustig op straat. Alleen de supermarkten en apotheken waren geopend. Er mocht een zeer beperkt aantal mensen naar binnen en mondkapjes waren verplicht. Veel mensen liepen buiten met mondkapjes op.
Het waren strenge maatregelen vanuit de Portugese overheid. Om de verspreiding van het coronavirus tegen te gaan deden ze het ten opzichte van bijvoorbeeld Spanje en Italië heel goed.
Ponta Delgada
Ponta Delgada is de hoofdstad van het eiland Sao Miguel, het grootste van de 9 eilanden die behoren tot de Azoren.
Het is een vulkanisch en heuvelachtig eiland met een ruige kustlijn.
Sao Miguel wordt ook wel "het groene eiland" genoemd.
Het was nog niet toegestaan om rond te trekken op het eiland en de andere eilanden te bezoeken.
Wel jammer want je kunt op het eiland mooie wandelingen maken langs watervallen en kratermeren.
Vanaf de jachthaven liepen we onder de 18e -eeuwse toegangspoorten, Portas da Cidade, de met witte en zwarte geplaveide straatjes van het oude centrum in en via de lange boulevard liepen we langs Fort Saint Blaise.
Het is een mooi stadje met ook weer heel veel koloniale historie.
Slecht nieuws
Onrust op de broers en zussen WhatsApp. Het gaat niet goed met onze moeder.
Na onderzoek krijgt ze slecht nieuws te horen. We weten niet hoelang ze nog te leven heeft en beslissen dat ik naar huis vlieg.
Doordat Geert en ik 3 jaar lang zo intensief met elkaar geleefd hebben en mijn vertrek abrupt was, viel het afscheid zwaar.
Het was fijn om mijn moeder nog redelijk goed aan te treffen en haar bij te kunnen staan.
Ook was het natuurlijk fantastisch om de kinderen, kleinkinderen en iedereen weer te zien. Kleine Frans van bijna zeven maanden voor het eerst in mijn armen.
Solo
Het werd voor Geert lang wachten op een goed weervenster.
Ondertussen werden de corona maatregelen versoepeld op de Azoren.
De restaurants gingen open en hij kon een auto huren om het eiland te verkennen.
Er mocht nog steeds niet van het ene naar het andere eiland gezeild worden.
16 mei vertrok Geert energiek onder begeleiding van een grote groep dolfijnen uit Sao Miguel.
We belden en mailden met elkaar en ik kon hem volgen via een link van
predictwind, https://forecast.predictwind.com/tracking/display/Thalassa
waarop hij bijna dagelijks een stukje schreef.
Ondanks de weersomstandigheden die voornamelijk koud en nat waren,
een onderwater ontmoeting met waarschijnlijk een walvis en een bijna aanvaring met een tanker, heeft hij deze solotocht als heel goed ervaren.
Oostende
Geert zette koers naar Oostende.
Onze dochters kwamen op het leuke idee om met mij mee te gaan naar Oostende in combinatie met een nachtje Brugge.
27 juni pakten we de touwtjes aan in de Royal North Sea Yachtclub. Het was een mooi weerzien.
In Oostende stapte ik weer aan boord om samen onze reis af te maken.
Zeebrugge
Na een weekje in het gezellige Oostende zetten we koers naar Zeebrugge waar onze zoon Richard werkzaam op een baggerschip was.
Een prachtig moment toen ze elkaar in de armen sloten.
Scheveningen
Van Zeebrugge zetten we koers naar Scheveningen. Vergeleken met de zeeën die we bezeild hebben valt het op dat het heel druk is op de Noordzee. Veel scheepvaart, boeien, windmolens en tegenwoordig ook veel cruiseschepen die werkeloos voor anker liggen. Het was constant opletten, geen tijd meer om een boek te lezen.
Omdat de afstanden niet meer groot waren voor de familie was het een extra bonus als ze langskwamen.
Het gevaarlijkste moment van de reis beleefde ik in Scheveningen, toen er een busje van de kade rolde en mij op een haar miste.
Maria en Louw zagen het wel zitten om met de kinderen een paar dagen vakantie aan boord van de Thalassa te vieren terwijl wij naar huis gingen.
Van zout naar zoet
Vanaf Scheveningen zetten we koers naar Amsterdam waar we het zoute water bij IJmuiden verlaten en het zoete Noordzeekanaal binnenvaren.
Urk
24 juli zetten we koers naar Urk waar een warm ontvangst op ons wacht.
Onderweg passeerden ons dreigende onweersluchten.
Tot de laatste mijl blijft het spannend!
Urk komt in zicht, de thuishaven waaruit de Thalassa ruim 3 jaar geleden vertrok. Het lijkt er echt op dat we veilig en gezond thuiskomen.
We zijn werkelijk rond de wereld gezeild en juichen.
Terwijl ik naar Geert kijk, als hij de vlaggetjes van de landen in de mast hangt die we bezocht hebben, blik ik terug op de afgelopen 3 jaar en besef ik hoe waardevol en onvergetelijk deze tijd met elkaar was. Met de nadruk op Tijd en DANKBAARHEID!
Ik ben blij dat ik de moed had om uit mijn comfortzone te stappen om samen zeeën te bezeilen, mooie plekken te zien, fijne ontmoetingen met leuke mensen te hebben en goede ervaringen op te doen. We zijn ook dankbaar dat onze kinderen ons los konden laten en ons deze reis gunden.
Dag zee, dag golven, dag Thalassa. Tot volgend jaar!
Graag willen we iedereen bedanken die op welke manier dan ook met ons meegeleefd hebben.
Edith en Geert