We zijn weer aan boord na een (voorspoedige) vlucht, met 2 tussenstops in Abu Dabi en Melbourne.

Bij het inchecken in Schiphol kregen we te horen dat we een retourvlucht moesten hebben voor Nieuw Zeeland. De uitleg dat we met onze boot uit Nieuw Zeeland zouden vertrekken mocht niet baten. We hadden geen andere keus dan ter plekke een vliegticket te kopen om Nieuw Zeeland binnen 3 maanden weer te verlaten. We boekten een ticket van Nieuw Zeeland naar Australië.
 
Van Abu Dabi naar Melbourne zat Esther, een jonge vrouw van 23 uit Spakenburg naast me in het vliegtuig. Ze ging voor minimaal een jaar naar Australië om te reizen en te werken. Ze had voor de eerste 2 weken onderdak en moest dan om een baan zoeken. Knap zo'n onderneming in je eentje.
 
Nadat we geland waren kregen we een telefoontje van dochter Mirjam dat ik de huisarts terug moest bellen vanwege uitslag bevolkingsonderzoek borstkanker, waar ik een oproep van gekregen had toen we thuis waren. Het bleek dat er vervolgonderzoek nodig was doordat er een afwijking gezien was waarvan 60% kans  op goedaardig en 40% op kwaadaardig.

In Whangarei vallen we meteen weer in het sociale zeilersleven. Bij navraag bij andere zeilers over de retourticket waren er wisselende ervaringen, het ligt er waarschijnlijk aan wie je achter de incheckbalie treft. Bij de meeste zeilers werd het geaccepteerd als ze uitlegden dat ze per boot Nieuw Zeeland zouden verlaten. Een Amerikaans echtpaar was hetzelfde als ons overkomen.
 
Na een week rijden we naar Auckland om dochter Maria, Louw en George van het vliegveld op te halen. Zij hebben 2 maanden vrij van hun werk genomen. Hun tussenstop naar Nieuw Zeeland was Bali, ze zijn daar een week gebleven en gaan nu samen met ons een paar weken rondreizen door Nieuw Zeeland. Nadat we ze opgehaald hadden reden we meteen zuidwaarts. Omdat de zomer hier al over het hoogtepunt heen is, hoopten we zodoende nog mooi weer op het Zuidereiland mee te pakken.

Het is mooi rijden in Nieuw Zeeland, we reden langs kiwiboom- en wijngaarden naar ons eerste adres in Tauranga aan de oostkust van het Noordereiland.
 Onderweg naar het tweede adres in Waimarama bezochten we in de buurt van Rotorua het geothermische gebied Wai-O-Tapu Thermal Wonderland met geisers, ingezakte kraters, kokende modderpoelen, zwavelgrotten en de indrukwekkende Champagne Pool. De Champagne Pool is gevormd door een uitbarsting zo'n 900 jaar geleden. Het bevat diverse mineralen die de oranje rand veroorzaakt. De koolstofdioxide zorgt voor kleine belletjes die omhoog komen naar de oppervlakte, de temperatuur van het water is 74 graden.

In Wellington namen we de veerboot naar Picton op het Zuidereiland. Een mooie vaartocht van ongeveer 3 uur, waarvan een uur door de fjorden(sounds) richting Picton. Vanaf de boot reden we door de mooie wijnstreek Marlborough, de bekendste wijnstreek van Nieuw Zeeland. De wijnhuizen nodigen uit om even aan te schuiven om een wijntje te proeven. We verlieten deze mooie streek dan ook niet zonder een wijnproeverijtje(s). (zeg hier niet, dat je niet van Sauvignon Blanc houdt).

In de buurt van Kaikoura reden we langs een grote zeehondenkolonie pal naast de hoofdweg.
Christhurch is de grootste stad van het Zuidereiland. De gevolgen van de aardbevingen in 2010 en 2011 zijn nog steeds te zien, men is nog steeds bezig met de wederopbouw van historische gebouwen.

Vanaf Christchurch reden we nog een stukje zuidwaarts en kwamen we langs de Moeraki Boulders. De Moeraki Boulders zijn een soort grote ronde keien die over ongeveer 50 m strand verspreid liggen. Deze grijze keien zijn vrijwel perfect rond, met een omtrek tot 4 meter. Bij de Maori's zijn de Boulders al lang het onderwerp van legendes.

 We reden verder richting Queenstown en Glenorchy. Queenstown is bekend vanwege de extreme sporten die je daar kan beoefenen en de omgeving van Glenorchy is vaak als decor van diverse bekende films gebruikt.

Via Wanaka,  de pas van Haast en Westport reden we naar Fox Glacier. Onderweg reden we langs Punakaiki Pancake Rocks. Deze rotsen aan de kust doen inderdaad denken aan grote stapels versteende pannenkoeken. Extra bijzonder zijn de 'blowholes', deze ronde gaten zijn ontstaan doordat het koolzuurhoudende regenwater geleidelijk de spleten van de Pancake Rocks doordrongen. Tijdens hoogwater doet deze plek zijn naam eer aan want dan stroomt het water onder hoge druk naar binnen. Met als gevolg spectaculaire explosies van waterdamp.

Fox Glacier is een van de gletsjers in Nieuw Zeeland, de gletsjer glijdt vanaf een hoogte van ongeveer 3000m over de hellingen van de Mount Tasman het dal in. We maakten een mooie wandeling van ongeveer 40 minuten tot dichtbij de voet van de gletsjer. We zaten net weer in de auto toen het hevig begon te regenen. We reden door naar Hokitika.

Hokitika was tijdens de goudkoorts aan de westkust een van de drukste havens van Nieuw Zeeland. Het is tegenwoordig niet meer bekend door het goud, maar door het greenstone(een soort jade) dat hier wordt gevonden. Bij enkele winkels zie je ambachtslieden bezig hoe de sieraden en beeldjes gemaakt worden. Het strand ligt bezaaid met boomstammen en takken die van de naastgelegen rivier naar zee drijven.
 "You are lucky" zei onze gastvrouw de volgende morgen. Een stuk van de hoofdweg tussen Fox Glacier en Hokitika was ingestort door een 'landslide' vanwege de hevige regenval van de vorige dag. De herstelwerkzaamheden zouden minimaal een week duren, een geluk dat we hier al waren anders hadden we honderden kilometers moeten omrijden.

 We reden verder naar het Abel Tasman National Park, vernoemd naar de Nederlandse zeeman en ontdekkingsreiziger die deze kust in 1642 ontdekte, ver voor James Cook die het in 1770 herontdekte. Het Abel Tasman National Park is vooral bekend door zijn 'Çoastal Track', een wandelroute die langs de stranden en bossen loopt. Zeekajakvaren is  hier zeer populair, dit hebben Louw en Maria dan ook gedaan, terwijl wij een watergevecht met George hielden en ijsjes aten. We zijn hier een aantal dagen gebleven en reden terug naar Picton waar we de boot naar het Noordereiland weer terug zouden nemen.

Emmeloorders kom je ook overal tegen.
Een uurtje voor Picton stopten we bij een mooi uitzichtpunt. We zagen hier tot onze grote verrassing Reindert en Lineke Rorije, zij reizen een maand door Nieuw Zeeland. Bijzonder om aan de andere kant van de wereld bekenden tegengekomen.
Picton is een gezellig plaatsje waar cruise- en veerboten aanmeren. We verbleven daar een middag aan de waterkant met een strandje en een speelplaats met waterfonteintjes waar George zich kostelijk vermaakte.

Van Auckland reden we weer terug naar Whangarei waar we weer aan boord stapten en Maria, Louw en George nog 2 weken meegezeild hebben. We zeilden weer terug naar de Bay of Islands waar we een beetje rondgezeild hebben. Louw ving nog een paar lekkere vissen die we s'avonds op het strand grilden. De laatste dag werden ze getrakteerd op een groep dolfijnen die een tijdje met ons meezwommen.
 

Niet voor niets is Nieuw Zeeland een van de mooiste landen ter wereld.
Het is een land met een grote verscheidenheid aan landschap. Van bergen, groene weiden, klaterende watervallen, snelstromende rivieren, verlaten stranden tot stille baaitjes en veel trekkers en voertuigen voor wegwerkzaamheden. Of het kwam doordat George zo enthousiast was(en wij met hem) als hij vanuit zijn autostoeltje een trekker zag "TREKKER WOOW". We hebben genoten van de tijd samen.