Tijdens onze overtocht was de wind variabel. Eerst westelijk dus scherp aan de wind. Daarna was het een tijdje windstil, dus de moter aan.

De laatste nacht was heel zwaar, een harde wind. We hadden het grootzeil dubbel gereefd en de Genua helemaal weggedraaid. Nog teveel zeil, het leek of we op een race boot zaten. Ik dacht aan wat Richard meegemaakt had en het lievelingslied van mijn vader kwam in me op, 'Zwijg, wees stil". Achteraf hadden we de kotterfok aan moeten slaan. Weer wat geleerd.

'S morgens vroeg ging de wind liggen. Geert ging eindelijk even slapen. De zon kwam op en we voeren onder een strakblauwe lucht met de Spaanse kust in zicht heel relaxed naar La Coruna. Dolfijntjes zwommen springend met ons mee. Ik was in een juichstemming.

Na 61 uur op zee legden we aan in de mooie jachthaven van La Coruna en belden meteen Richard en spraken over  de heftige gebeurtenis die hem zijn leven lang zal bijblijven.

La Coruna is een mooie historische stad met een grote levendige haven.

In de jachthaven zie ik Duitse,Franse, Zweedse, Zwitserse, Engelse en Nederandse vlaggen wapperen. we maken een wandeling naar de oudste vuurtoren die door de romeinen gebouwd is. 's Avonds slenteren we door de beregezellige stad met ontelbare tapas restaurantjes waar Geert als een magneet naartoe getrokken wordt. Voorlopig blijven we hier nog even.

Muxia

Na Coruna zeilen we naar Ria de Camarinas. Het eerste haventje waar we aanleggen is Muxia. Een rustig mooi haventje. 

We maken een wandeling via het dorp naar de vuurtoren en oude kerk. Alles ligt dicht bij elkaar.

Naar aanleiding van de grootste milieuramp in de Spaanse geschiedenis met de tanker Prestige, is in 2003 aan de kust bij Muxia een monument geplaatst.

Finisterre

De volgende Ria die we bezoeken is Ria Cocubion. We ronden kaap Finisterre. Finisterre betekent in het latijn letterlijk het einde van de wereld. Dit was de plaats waar apostel Jacobus voor het eerst voet aan land zou hebben gezet. Door de eeuwen heen was het dan ook gebruikelijk voor veel pelgrims om na een korte rustpauze in Santiago de Compostella, de tocht te hervatten om deze historische plek te bezoeken. Hier aangekomen verbranden ze dan vaak hun kleren. Een traditie die ook vandaag de dag nog levendig is.

Muros

In Muros vallen we met onze neus midden in vlaggetjesdag, tenminste dat dachten we.

Het bleek het feest ter ere van Virgin del Carmen te zijn. De beschermheilige in het voornamelijk katholieke Spanje van vissers en zeelieden in het algemeen.

Het beeld van de Virgin  del Carmen wordt na een processie aan boord van het vlaggenschip gedragen. De vloot vaart uit met een oorverdovend getoeter en bloemenkransen worden te water gelaten ter herdenking van de geblevenen op zee. En indrukwekkend schouwspel. Om middernacht werden we getrakteerd op schitterend vuurwerk.

Santiago de Compostella

Onze pelgrimstocht is voltooid. Niet te voet maar zeilend en het laatste stukje vanaf Muros met de bus.

Het plein voor de grote kathedraal van Santiago de Compostella, het eindpunt van pelgrims uit allerlei verschillende landen. Het is een emotioneel gebeuren. Opvallend veel jongeren.

Botafumeiro

We sloten ons aan in de rij met mensen om de kathedraal te bezoeken. Na binnenkomst was de kerk al behoorlijk vol. Er bleek een mis te beginnen dus zochten wij ook een plekje.

De pelgrims werden in verschillende talen begroet en de stem van voorzangeres Maria Fernandez galmde door de kerk. Ze zong prachtig, beter dan Madonna.

Aan het einde van de mis werd er tot onze verbazing een groot wierookvat(Botafumeiro) laten zakken en aangestoken. Het is een zilveren vat van 1.50 m, weegt 53 kg en hangt aan een lang touw. Er is een ploeg mannen voor nodig om het vat in beweging te krijgen. Daarbij slingert het wierookvat met een snelheid van 68 km/u over de hoofden van de mensen door de kathedraal. Een spectaculair gezicht! Het is voor bezoekers een verrassing om de botafumeiro in bedrijf te zien, het wordt van te voren niet bekendgemaakt. Hebben wij even geluk!

Het lukt me nog niet om filmpjes op de blog te plaatsen. Voor wie het zich interesseert, er zijn vast wel filmpjes te vinden op YouTube.

Ankeren

Vanaf de Golf van Biskaje hebben we eigenlijk steeds prima zeilweer gehad. We zijn nu in Ria de Arousa. dit is de vierde Ria die we bezoeken. Een Ria is een inham in de kust. Als je een Ria binnenvaart wordt de zeelucht vermengd met de geur van dennebomen. Je wordt omringd door bergen, aan de voet van de bergen liggen dorpjes en ontelbare witte strandjes.

We varen hier een aantal dagen rond en ankeren in mooie baaitjes. De een nog mooier dan de andere. Af en toe liggen we in een haventje om de watervoorraad aan te vullen en te wassen.

We moesten leren om op het anker te vertrouwen, vooral 's nachts en als je samen de wal op gaat. We hebben nu 2 ankeralarmen, dus het vertrouwen groeit. Behalve het ankeralarm van iSailor hebben we via een tip van onze Duitse medezeiler Peer de app Anchor Watch gedownload. Deze app belt je als je anker gaat krabben. Tot nu toe hebben we nog geen alarm gehad.

Heimwee

Bij vlagen mis ik mijn kinderen en familie, maar ik denk dat het een normaal gevoel is.

Het mooie aan je hersenen is, dat je je dierbaren in gedachten dicht bij je kunt halen. Dan heb ik in gedachten zo het kuipje vol.

Met onze kinderen en kleinkind gaat het heel goed. Ik krijg regelmatig filmpjes binnen van onze George en we hebben eigenlijk dagelijks contact. Mijn moeder is flink ziek geweest, dat voelt niet fijn, maar ik kreeg alweer een fotootje binnen dat ze met m'n zussen aan een sorbet zit. Een hele geruststelling. Met Geert zijn vader en moeder gaat het ook z'n gangetje.

Wat ik al wel erg mis is een patatje speciaal, na een paar uur zeilen slaat dat echt toe.

Daarvoor in de plaats hebben we tegenwoordig pimientos, dat zijn milde pepertjes (foto hierboven), scheermessen en venusschelpen, net zoals de Spanjaarden.

Spanjaarden eten volgens mij alles wat eetbaar is uit de zee.

Pimientos bak je even om en om in de olijfolie tot ze in elkaar krimpen. Voor het opdienen bestrooi je ze met wat zeezout. Scheermessen koken totdat ze opengaan, het vlees eruit halen, om en om bakken in de roomboter. Venusschelpen heb ik net zoals mosselen gekookt. Allemaal erg lekker en vreselijk gezond.